|
مشهدی ها 
|
شمیم عاطفه در کوچه ها رها شده است
شنبه 90/9/5 | 12:3 عصر | شوق وصال |
قلب من قالی خداست تاروپودش از پر فرشته هاست پهن کرده او دل مرا در اتاق کوچکی در آسمان خراش آفتاب برق می زند قالی قشنگ و نو نوار من از تلاش آفتاب شب که می شود، خدا روی قالی دلم راه می رود ذوق می کنم، گریه می کنم اشک من ستاره می شود هر ستاره ای به سمت ماه می رود یک شبی حواس من نبود ریخت روی قالی دلم شیشه ای مرکّب سیاه سال هاست مانده جای آن جای لکه های اشتباه ای خدا به من بگو لکه های چرک مرده را کجا خاک می کنند؟ از میان تاروپود قلب جای جوهر گناه را چطور پاک می کنند؟ آه از این همه گناه و اشتباه آه نام دیر تو است آه بال می زند به سوی تو کبوتر تو است قلب من دوباره تند تند می زند مثل اینکه باز هم خدا روی قالی دلم، قدم گذاشته در میان رشته های نازک دلم نقش یک درخت و یک پرنده کاشته قلب من چقدر قیمتی است چون که قالی ظریف و دست باف اوست این پرنده ای که لای تاروپود آن نشسته است هدهد است...می پرد به سوی قله های قاف دوست... «عرفان نظر آهاری»
یکشنبه 90/8/22 | 5:57 عصر | شوق وصال |
آقا...گاهی وقتها دلم بدجوری به هوای امام رضا کبوتر میشه و پر می زنه، هوای سقاخونه، پنجره طلا، پرستوهای صحن انقلاب ... اما هوای حرم تو ...نمیدونم چجوریه ...میگن اونجا بوی سیب میاد، بوی علمدار، بوی پهلوی شکسته، بوی آب ... موندم اگه بطلبی؛ بین صفا و مروه - هفت بار ...اگه بگی اول عباسم و ....عباست سنگ حسینش رو به سینه بزنه ،هفت بار- بین صفاومروه ، دلم...تشنه لب...شاید زینب وار اونقدر بیاد و بره تا زیرپاهای انتظارش آب حیات بجوشه و رقیه های زمان رو سیراب کنه... آقا بطلب دلم بدجوری به هوات کبوتر شده و پر میزنه...آقا...
شنبه 90/7/16 | 11:31 عصر | شوق وصال |
|
|
